Το ΠΑΣΟΚ απέναντι στο φαινόμενο Τσίπρα.

Με ιδιαίτερη προσοχή παρακολουθώ τον τελευταίο καιρό στο πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου μας, όπου παρατηρείται μια βαθμιαία αλλά σταθερή αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αρδεύει ψήφους και ελπίδες από το ΠΑΣΟΚ. Για να καταλάβουμε την μεταστροφή αυτή του κόσμου θα πρέπει να αναλύσουμε λίγο την υπάρχουσα κατάσταση στην Ελλάδα.
Είναι γεγονός το ότι ο κόσμος αισθάνεται προδομένος από το ΠΑΣΟΚ το οποίο ξεκίνησε ως λαϊκό κίνημα, χάνοντας όμως τον έλεγχο των φορέων εξουσίας ιδιαίτερα στην θητεία του ως κυβέρνηση 2000-2004. Οι ασύδοτοι και ιδιοτελείς αυτοί καταχραστές της εξουσίας, που το ΠΑΣΟΚ τους παραχώρησε προέβησαν σε άνομες και ανήθικες πράξεις εις βάρος των Ελλήνων πολιτών. Με τα εκάστοτε σκάνδαλα και τις περιπτώσεις μιζών κτλ, οι πολίτες άρχισαν να μην εμπιστεύονται το ΠΑΣΟΚ, και έδωσαν μια ευκαιρία στην ΝΔ (η οποία είχε ώς μοτο την πασίγνωστη ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ) θέλοντας να σταματήσει η ζοφερή κατάσταση στον τομέα του δημοσίου.
Φυσικά η ΝΔ ΔΕΝ ήταν η λύση στο πρόβλημα του λαού. Από την στιγμή που ήρθε στην εξουσία, άρχισε να προωθεί τα δικά της παιδιά στο δημόσιο, να κάνει προσλήψεις από το παράθυρο παρακάμπτοντας τον ΑΣΕΠ,να μειώνει την φορολογία στις επιχειρήσει και γενικότερα έκανε και κάνει τα πάντα για να εγκαθιδρύσει το "κράτος της δεξιας" Η νέα δημοκρατία έχει ένα ισχυρό χαρτί που ακούει στο όνομα Κώστας Καραμανλής. Αυτός είναι η προσωποποίηση της καθαρότητας, της πολιτικής σεμνότητας και φυσικά του πυγμαίου κενού φανφαρικού πολιτικού λόγου. Ο κόσμος τον έβλεπε σαν "σωτήρα" του και με αυτόν τον τρόπο λησμόνησε εύκολα τις αμαρτίες πρωτοκλασάτων συνεργατών του και έτσι του εμπιστεύτηκε δις την ψήφο του.
Αυτά μέχρι λίγο μετά τις πρόσφατες Σεπτεμβριανές εκλογές.Η ΝΔ έχει καταστεί εντελώς αναξιόπιστη, ενώ η διαφθορά έχει αρχίσει και χτυπά την πόρτα και του πρωθυπουργικού γραφείου. Καθίσταται σαφές πλέον οτι το κλίμα και οι ισορροπίες έχουν αλλάξει. Το ΠΑΣΟΚ φυσικά, με τον πρόεδρό του λόγω έλλειψης πολιτικού λόγου με περιεχόμενο δείχνει να έχει χάσει τον προσανατολισμό του και αναλώνεται σε εσωτερικές διαμάχες αφού ο Γιώργος Παπανδρέου παρόλα τα συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα, δεν δέχεται την ήττα και θέλει να κρατήσει το ΠΑΣΟΚ οικογενειακό μαγαζί με οποιοδήποτε κόστος. Έτσι έχουμε συνεχώς ένταση στο εσωτερικό του κόμματος αλλά διαξιφισμούς και αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε κορυφαία στελέχη που δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην ενότητα του κόμματος.
Ο Αλέξης Τσίπρας αντιπροσωπεύει την πολιτική αγνότητα, την αφθαρσία, καθώς και την δυναμικότητα του νεαρού της ηλικίας του ενώ αποπνέει και ένα αίσθημα αισιοδοξίας. Αν όμως προσπαθήσετε να ακούσετε μια φορά προσεκτικά έναν λόγο του, θα δείτε ότι αναλώνεται σε εκτιμήσεις του παρελθόντος και του παρόντος μην προτείνοντας κάποια λύση στα υπάρχοντα προβλήματα του τόπου. Το ότι ολο και περισσότερος κόσμος αρχίζει και του εμπιστεύεται τις ελπίδες του, αποδεικνύει ακριβώς ότι πλέον θεωρεί από την μια, αναξιόπιστη τη Νέα δημοκρατία και από την άλλη φθαρμένο το ΠΑΣΟΚ.
Η λύση πιστεύω για το ΠΑΣΟΚ είναι συγκεκριμένη, και είναι μονόδρομος εφόσον δεν θέλει να γίνει το κόμμα του 15%. Πρωταρχικά ο Γιώργος Παπανδρέου θα πρέπει οικειοθελώς να φύγει από την θέση του προέδρου του κόμματος, να χαραχθεί σαφής αντιπολιτευτική πολιτική - που δεν θα σφυροκοπάει απλά την κυβέρνηση, αλλά θα προτείνει ΛΥΣΕΙΣ-, και τέλος να ξεκαθαρίσει τον ιδεολογικό του προσανατολισμό με τους νέους συσχετισμούς πού έχουν διαμορφωθεί στο παγκόσμιο και εγχώριο σκηνικό. Φυσικά υπάρχει και η λύση, να κρατήσει ο Γιώργος Παπανδρέου το κόμμα δικό του, με αυτό τον τρόπο όμως το ΠΑΣΟΚ θα σβήσει από τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας και μαζί το όνειρο του Ανδρέα Παπανδρέου. Το ΠΑΣΟΚ είναι στην εντατική και είναι άμεση η ανάγκη ανάνηψής του. Το ισχυρό χαρτί του ΠΑΣΟΚ ήταν και πρέπει να είναι η πρόταση λύσεων. Αν ο λαός δεί ακριβώς αυτό το γεγονός, θα λησμονήσει και τους καταχραστές του παρελθόντος αλλά και τους κενολόγους του παρόντος.